Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna, zwana również nieswoistym zapaleniem jelit, jest chorobą przewlekłą. Z tego powodu, prócz objawów, które są dla niej typowe, powoduje wysoki dyskomfort i spadek jakości życia osoby chorej, a także powikłania natury psychologicznej. Trudno jest ustalić, w jaki sposób można przewidzieć nawrót, ile on potrwa oraz jak silny będzie tym razem.

Diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna w Polsce staje się coraz bardziej rozwinięta, co pozwala na szybkie stwierdzanie jednostki chorobowej u chorego, a także wdrożenie odpowiedniego leczenia. Dobrze, aby odbywało się one pod kontrolą lekarza specjalisty w leczeniu tej jednostki chorobowej, zwłaszcza że nie jest ono proste i wymaga dużego doświadczenia.

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Nieswoiste zapalenie jelit daje objawy, które mogą być mylone z innymi chorobami układu pokarmowego, stąd wstępem do prawidłowego leczenia jest odpowiednia diagnostyka. Istnieje zasada, według której przy każdym nawrocie choroby wykonywane powinny być badania diagnostyczne, które stwierdzają jaki odcinek układu pokarmowego jest zajęty. Choroba ta atakuje zazwyczaj końcowy odcinek jelita cienkiego, jak również jelito grube oraz okrężnicę, nie jest to jednak zasada. Stan zapalny i owrzodzenie mogą przenosić się na obszarze całego układu pokarmowego, stąd stwierdzenie umiejscowienia zajętego chorobowego obszaru pomaga w dostosowaniu odpowiedniego leczenia.

Trzeba mieć na uwadze, że choroba ta jest przewlekła, a więc następują jej remisje i nawroty. Niestety, nie sposób stwierdzić systematyki zarówno jednych, jak i drugich – wydaje się, że u każdego pacjenta występują one indywidualnie, zależnie od kondycji psychicznej, warunków życia oraz wielu innych uwarunkowań. Z tego powodu leczenie powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta. Niestety, nie leczy ono choroby, a jedynie łagodzi ją i powoduje zmniejszenie dokuczliwych objawów.

Jak leczyć chorobę Leśniowskiego-Crohna

Zazwyczaj w leczeniu objawów choroby Leśniowskiego-Crohna stosowana jest farmakoterapia. Skupia się ona wokół trzech grup leków. Najczęściej podawane są kortykosteroidy, które pozwalają na zmniejszenie intensywności nawrotu oraz jego długości. Leki przeciwzapalne mają na celu ograniczenie stanu zapalnego, jego rozprzestrzeniania oraz długości trwania. Niekiedy stosuje się również konkretne grupy antybiotyków, których zadaniem jest przede wszystkim ograniczenie rozwoju choroby na kolejne odcinki układu pokarmowego, jak również zmniejszenie jej objawów.

Regularne stosowanie farmakoterapii jest zalecane i pozwala zwiększyć jakość życia chorego. Szacuje się jednak, że aż 75% chorych na nieswoiste zapalenie jelit będzie wymagało na pewnym etapie choroby zabiegu chirurgicznego. Nie jest on niebezpieczny, a pozwala często zminimalizować nawroty choroby i ich intensywność. Co więcej, zazwyczaj nie trzeba go powtarzać – jednokrotne wykonanie zabiegu u chorego daje bardzo dobre rezultaty, dzięki czemu polepsza się jakość jego życia. Zabiegi wykonuje się w formie planowanej, albo nagłej, gdy dochodzi np. do perforacji jelita w wyniku silnego nawrotu choroby.