Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Medycyna ciągle idzie do przodu, ale nadal nie potrafi znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące wielu chorób. Niektóre z tych schorzeń są tak uciążliwe, że choć nie zagrażają w sposób bezpośredni życiu chorego, to jednak znacząco obniżają jakość tego życia, prowadząc do wycofania społecznego, a nawet depresji.
Choroba Leśniowskiego-Crohna należy właśnie do chorób, które w sposób niezwykły i dotąd niezbadany przez lekarzy atakują ludzi w różnym wieku, bez ostrzeżenia i wyraźnego powodu. Sama choroba jako jednostka rozpoznawalna dla lekarzy po raz pierwszy została opisana w Polsce przez lekarza o nazwisku Leśniowski. Następnie, kilkadziesiąt lat później, poznano ją również na całym świecie z powodów przypadków klinicznych opisanych przez doktora Crohna. Dziś na świecie nazywa się ją chorobą Crohna, zaś w Polsce – Leśniowskiego-Crohna.
Kto choruje na Leśniowskiego-Crohna
Trudno jest dziś określić grupę, która jest szczególnie narażona na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Z badań na obecnym etapie wynika, że nieswoiste zapalenie jelit dotyka częściej osób, które w bliskim pokrewieństwie mają krewnych chorujących również na schorzenia układu pokarmowego. Szacuje się, że to genetyczne powiązanie może występować nawet u 20% chorych, aczkolwiek choroba układu pokarmowego nie jest żadnym wyznacznikiem, który zwiększałby wyraźnie możliwość zachorowania. Zauważono, że jeśli występuje takie powiązanie, to zwykle jest przekazywane w linii rodzeństwa, nie zaś wstępnych i zstępnych.
Według statystyk, chorują przede wszystkim osoby dorosłe, do 40. roku życia, jednak pierwsza diagnoza coraz częściej następuje w wieku dziecięcym. Nie ma różnic w zachorowaniu u kobiet i mężczyzn, dlatego nie można stwierdzić, że choroba jest typowa dla którejś płci.
Istotnym wyznacznikiem w zachorowalności na chorobę Leśniowskiego-Crohna wydaje się miejsce zamieszkania. Najczęściej na chorobę tę zapadają osoby mieszkające w krajach wysoko rozwiniętych, zwłaszcza usytuowanych w klimacie północnym. Może to prowadzić do wniosku, że choroba ta jest jedną z kolejnych chorób cywilizacyjnych.
Jak poznać chorobę Leśniowskiego-Crohna?
Jako że choroba ta należy do grupy chorób zwanych nieswoistymi zapaleniami jelit, trudno jest jednoznacznie stwierdzić, jak można ją poznać. Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna mogą różnić się w zależności od tego, który odcinek układu pokarmowego choroba zaatakuje. Typowe jest zajęcie chorobowe końcówki odcinka jelita cienkiego, a także całego jelita grubego i okrężnicy. Choroba powoduje zwykle wędrujące owrzodzenie, objawy polegają na silnym bólu brzucha, biegunce z krwią. Jeśli choroba umiejscowi się w innym odcinku – np. w ustach – może powodować krwawe wybroczyny.
Dodatkowymi objawami związanymi z występowaniem choroby Leśniowskiego-Crohna jest zwykle spadek masy ciała, bolesność brzucha przy dotyku, częsta potrzeba wypróżniania się – również nocnego. Do tego mogą dochodzić wzdęcia czy wymioty. Z powodu niejasnych objawów zwykle stosuje się dodatkową diagnostykę, która pozwala rozróżnić nieswoiste zapalenie jelit od innych chorób układu pokarmowego.
1 komentarz
chory:
Niestety, u mnie dopiero trzeci lekarz zorientował się, że to mogą być objawy choroby Leśniowskiego-Crohna. Inna sprawa, że byli to lekarze ogólni, pierwszego kontaktu, więc trudno spodziwać się, żeby znali się na wszystkich chorobach rzadkich. Ale generalnie warto poczytać samemu, bo wiedza o chorobie Leśniowskiego-Crohna jest mizerna nawet u lekarzy. Nie wiem czego uczą na studiach medycznych, ale na pewno nie tego, bo jak powiedziałem potem jednemu z nich o objawach, to wiedział tylko o owrzodzeniu i to też tylko gdzieś mu dzwoniło, ale za bardzo nie widział gdzie i co.