Przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna
Choroby przewlekłe, w których remisja i nawrót mogą nastąpić w każdym momencie, są jednymi z najcięższych chorób, które mogą się przytrafić. Choć zwykle nie zagrażają bezpośrednio zdrowiu chorego, to mogą powodować znaczny spadek jakości i komfortu życia, co znów odbija się na codziennych sprawach, takich jak stosunki rodzinne czy praca.
Przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna należy do jednego z najcięższych, co jest spowodowane również niską wiedzą lekarzy na temat tego, w jaki sposób należy postępować, aby ustrzec się przed tą jednostką chorobową. Niemniej jednak, każdy chory traktowany jest indywidualnie, również w kwestii określania przebiegu choroby.
Początek choroby Leśniowskiego-Crohna
Choroba Leśniowskiego-Crohna dotyka coraz częściej dzieci i młodzież, choć jej główny etap przebiegu notuje się przede wszystkim u osób dorosłych. Wystąpienie objawów choroby, takich jak – najczęściej – biegunki czy ból brzucha, powoduje częstsze zwracanie się o poradę w przypadku chorych dzieci niż dorosłych, którzy z przypadłościami starają się radzić sobie sami. Tymczasem poznanie choroby pozwala na jej łatwiejsze leczenie i radzenie sobie z objawami, a także niedopuszczenie do stanów ciężkich.
Zazwyczaj początek choroby objawia się silnym bólem brzucha, parciem na wypróżnienie, które może następować również w nocy, a także nawet kilkanaście razy w ciągu dnia. Dodatkowo, może pojawić się krew, zarówno w przypadku biegunek, jak również wymiotów. Choroba zwykle atakuje jelito cienkie oraz jelito grube, i takie objawy są typowe dla tych odcinków.
Przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna
Jeśli choroba rozprzestrzeni się na inne odcinki układu pokarmowego, może dojść do występowania innych objawów, np. owrzodzeń ust, gardła, a także poważnych schorzeń odbytu. Jednostka chorobowa zazwyczaj opiera się na wędrujących owrzodzeniach powodujących nieswoiste stany zapalne, trudne do wyleczenia. Aby stwierdzić, jakie leczenie należy zastosować, zazwyczaj wskazana jest dodatkowa diagnostyka, wraz z badaniem wziernikowym układu pokarmowego.
Chorzy cierpiący na chorobę Leśniowskiego-Crohna zazwyczaj zauważają znaczny spadek jakości życia, spowodowany ciągłym bólem brzucha oraz potrzebą częstych wizyt w toalecie. Gdy do objawów dołączają stany poważniejsze, np. wzdęcia, wymioty, wysoka gorączka, duże krwawienie, konieczna jest niejednokrotnie interwencja chirurgiczna.
Remisje i nawroty choroby Leśniowskiego-Crohna
Choroba ma charakter przewlekły i nie wynaleziono na nią żadnego lekarstwa. Bardzo rzadko zdarza się, że ma ona jeden silny atak, a następnie długo trwającą remisję. Nawroty mogą mieć zmniejszone objawy, jeśli wprowadzone jest stałe leczenie farmakologiczne. Okresy remisji różnią się w zależności od chorego, jego stanu zdrowia, jakości i sposobu codziennego życia. Czasami wydają się być niezwiązane z żadnymi wydarzeniami. Można stwierdzić, że u każdego chorego choroba przebiega w inny sposób, co często jest powodem utrudnionego leczenia. Zaleca się, aby każdy chory był pod opieką lekarza doświadczonego w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, który będzie nie tylko odpowiednio dozował leki, ale również monitorował stan pacjenta i w razie potrzeby – zalecał zabieg chirurgiczny.
3 komentarzy
doświadczony:
Najgorsze jest to, że tak naprawdę to nikt nie potrafi właściwie zdiagnozować choroby Leśniowskiego-Crohna. Jak ma się biegunkę, to większość lekarzy myśli, że to zatrucie pokarmowe, albo zwykła grypa żołądkowa. A gdy choroba się cofa, to wszyscy są przekonani, że diagnoza była słuszna, bo nie ma już objawów. Gorzej gdy pojawia się remisja choroby Leśniowskiego-Crohna, bo wtedy jest już zwyczajnie za późno, by cokolwiek zrobić.
Matka Polka:
I wszystko by było w porządku, gdyby nie to, że już myślisz, że choroba Leśniowskiego-Crohna została wyleczona, gdy następuje jej nawrót i praktycznie wszystko zaczyna się od początku. Niestety, ale ta cholerna choroba Krona jest tak nieobliczalna, że nigdy nie wiadomo kiedy objawy Leśniowskiego pojawią się znowu. Można zwariować psychicznie, bo tego diabelstwa praktycznie nie da się wyleczyć – choroba Leśniowskiego-Crohna przechodzi w fazę utajoną.
Roksana:
Nie straszcie mnie bo mam podejrzenie tej choroby z tym że moja przypadłość trwa dwa lata i dopiero teraz zdecydowałam o wizycie u lekarza. Myślałam że przejdzie i to od stresu ale kiedy żadne leki nie pomagały to już koniec.. Ja nie mogę normalnie żyć.. :/