Dieta w hemochromatozie
Choć wielu pacjentów wie, jak groźny dla zdrowia może być niedobór żelaza, to o jego nadmiernym wchłanianiu z przewodu pokarmowego i konsekwencjach takiego stanu wiedzą jedynie osoby, u których została zdiagnozowana hemochromatoza Dieta u chorych, cierpiących z powodu nadmiaru żelaza, gra kluczową rolę w procesie leczenia.
Różne rodzaje hemochromatozy
Hemochromatoza może mieć dwojakie podłoże. Choroba może być przekazywana genetycznie i w tym przypadku sam defekt w postaci wchłaniania żelaza z krwi pojawia się wraz z narodzinami, jednak większość objawów, charakterystycznych dla tej choroby, jest możliwa do zdiagnozowania u osób dorosłych.
Oprócz hemochromatozy pierwotnej, część pacjentów cierpi na hemochromatozę wtórną, która również kojarzona jest ze zbyt dużym, w porównaniu do potrzeb organizmu, wchłanianiem żelaza z pokarmów i bezpośrednio z krwinek, przy jednoczesnym odkładaniu nadmiaru w tkankach i narządach.
Na odkładanie żelaza narażona jest wątroba. W tym przypadku nadmiar żelaza może prowadzić do marskości wątroby czy wieloogniskowego nowotworu wątroby. Drugim narządem, który również narażony jest na ten proces, jest trzustka, rzadziej atakowane jest serce i układ wydzielania wewnętrznego.
Dieta w hemochromatozie
Oczywiście leczenie, podobnie jak w wielu innych chorobach przewlekłych, wymaga odpowiedniej diagnostyki i dobrania leków. Najczęściej pacjentem chorym na hemochromatozę jest mężczyzna w średnim wieku, który cierpi na chroniczne zmęczenie oraz nagle traci masę ciała. Tu warto pamiętać, że pełnoobjawowa hemochromatoza pojawia się po 40. roku życia, przy czym jeśli choroba nie będzie leczona, to ryzyko śmierci w ciągu najbliższych 5 lat sięga u takich chorych nawet 60%. Dlaczego na tę chorobę nie cierpią kobiety? Duże znaczenie ma tu menstruacja, która pozwala na regulowanie poziomu żelaza.
Dieta przy hemochromatozie, podobnie jak suplementacja, ma bardzo duże znaczenie. Chorzy nie powinni przyjmować preparatów z witaminą C oraz suplementów zawierających żelazo. Mimo zakazu spożywania witaminy C w tabletkach, taki zakaz nie obejmuje spożywania owoców cytrusowych, mimo że są one bogate w witaminę C. Pacjenci muszą za to odstawić alkohol, głównie ze względu na występowanie marskości wątroby w hemochromatozie pierwotnej.
Przebieg leczenia pacjentów z hemochromatozą
Odpowiednia dieta w hemochromatozie ważna jest u pacjentów, którzy w ramach leczenia muszą się poddawać upustom krwi. Najszybszą metodą na usuwanie nadmiaru żelaza jest wykonywanie dwóch upustów krwi tygodniowo, przy czym całkowite usunięcie nadmiaru żelaza z organizmu będzie trwać nawet 2 lata.
Ze względu na dokonywanie zabiegu ważne jest, aby pacjent przed upustem krwi dużo pił. Rekomendowana jest głównie woda mineralna, jako dopuszczalne wymienia się także soki owocowe czy mleko. Upustów krwi nie wykonuje się u pacjentów, u których stwierdzono m.in. niedokrwistość. W tym przypadku pacjent musi przyjmować specjalne preparaty wiążące żelazo i przyspieszające jego wydalanie z organizmu. Także w tym przypadku ważna staje się dieta.
O czym chory powinien pamiętać
Dieta przy hemochromatozie nie jest mocno skomplikowana, a większość pacjentów powinna pamiętać jedynie o wybranych zasadach. Picie czarnej herbaty w trakcie posiłków jest jak najbardziej wskazane, bowiem upośledza ona wchłanianie żelaza z pokarmów. Pacjenci powinni również unikać czerwonego mięsa czy podrobów, które mają w sobie dużo żelaza. Do produktów niedozwolonych w tym przypadku zalicza się także brokuły czy szpinak.

2 komentarzy
(c)hemik:
Dieta przy hemochromatozie powinna również maksymalnie ograniczyć natkę pietruszki. Co ja mówię, nie ograniczyć, ale natki nie powinno być wcale! Ten niepozorny składnik jest pełny żelaza, które najbardziej się wchłania i przyswaja, dlatego trzeba go odrzucić maksymalnie szybko.
Ziggi:
Chyba ważniejsze od natki pietruszki jest ograniczenie soków. Większość z nich ma dodatkową witaminę C, a to najgorsze co można dostarczyć organizmowi w przypadku gdy stosowana jest dieta na hemochromatozę. Bo wiadomo, że nie da się całkowicie uniknąć żelaza, ale trzeba zrobić wszystko, żeby się ono jak najsłabiej wchłaniało.