Kolka

Naukowcy wciąż nie potrafią udowodnić co powoduje kolkę. Mnożą się teorie, które na szczęście nie mają wpływu na leczenie jej objawów. Z kolką można sobie poradzić, choć dotyka ona nawet 40% całej naszej populacji.

Dolegliwości kolkowe najprawdopodobniej wynikają z zaburzeń w przewodzie pokarmowym. Przy kolce jelitowej niemowlaków zazwyczaj uznaje się, że płacz dziecka, powodowany jest właśnie bólami brzucha. Z czego one jednak wynikają? Teorii jest kilka. Gastroenterologiczna wskazuje na niedojrzałość bariery jelitowej. Przyczyną mogą więc być zaburzenia motoryki jelit i nieprawidłowe wydzielanie hormonów jelitowych. Jednym z „podejrzanych” jest też refluks żołądkowo-przełykowy.

To jednak tylko teoria, wciąż nie udowodniona klinicznie, więc powstają kolejne. Najnowsze to psychologiczna – opierająca się na podejrzeniu, iż kolkę może wywoływać nadmierny stres lub strach i związane z nimi emocje; alergologiczna – wskazująca na alergie, ale także nietolerancję krowiego mleka lub innych pokarmów; oraz neurologiczna, która opisuje niedojrzałość układu nerwowego.

Przyczyn nie znamy, ale efekty są powszechne. Kolka to jedna z najczęstszych dolegliwości u niemowlaków. W wyniku wielu lat badań stwierdzono, że występuję nawet u 40% populacji, nie jest obca także dorosłym. U niemowlaków objawia się podkurczaniem nóg, naprężaniem całego ciała, a przede wszystkim brzucha. Niektórzy badacze twierdzili, że ma nią to wpływ większa ilość gazów jelitowych, ale już wiadomo, że są one sprawą wtórną – najczęściej efektem płaczu dziecka. Jest on bowiem najczęstszym objawem kolki, która nasila się wieczorami i w nocy, głównie pomiędzy 2 a 16 tygodniem życia, a najsilniejsze objawy są w okolicach szóstego tygodnia. Warto przy tym pamiętać, że nawet najbardziej dokuczliwe kolki nie mają negatywnego wpływu na zahamowanie wzrostu i rozwoju malucha.

Jak rozpoznać kolkę niemowlęcą?

Pomocna będzie tzw. reguła trzech, opisana przez Wessela. Nazywane są one również kryteriami rzymskimi i wymieniają trzy warunki, które muszą być jednocześnie spełnione, by można było mówić o kolce u niemowlaków, które nie ukończyły jeszcze czwartego miesiąca życia. Najpierw należy jednak wykluczyć inne powody płaczu, np.: zaparcia, zapalenie ucha środkowego, zakażenie układu moczowego. Jeśli żadna z tych chorób i dolegliwości nie występuje, a przy tym zaobserwować można występujące bez konkretnej przyczyny napady płaczu i rozdrażnienia, które trwają minimum trzy godziny na dobę, w dodatku powtarzające się przez minimum trzy dni w tygodniu, a rozwój dziecka nie hamuje – to można być niemal pewnym, że maluch ma kolki.

Jak zwalczać kolkę?

Z reguły ustępuje ona samoistnie, ale żaden rodzic oczywiście nie będzie na to czekał. Znanych jest sporo sposobów, ale żaden nie ma 100-procentowej skuteczności, ze względu na nieznajomość konkretnych przyczyn i mechanizmów wywołujących kolkę. Skuteczne jest często zastąpienie mieszanek mlecznych poprzez żywienie hydrolizatem białek. Często stosowane są też trimebutyna oraz popularne środki uspokajające w postaci neospazminy czy hydroksyzyny. Pamiętaj jednak, że środki te można stosować wyłącznie pod kontrolą lekarza. Zanim się do niego udasz, możesz spróbować domowych sposobów. Pomaga noszenie na rękach, przytulanie, bujanie, a nawet włączanie radia czy telewizora, które mogą emitować niewielki hałas, imitujący biały szum.