Leczenie łupieżu pstrego

Łupież pstry należy do najbardziej dokuczliwych i najtrudniejszych w leczeniu schorzeń dermatologicznych o podłożu grzybiczy. Objawy łupieżu pstrego są charakterystyczne, jednak w niektórych przypadkach łupież pstry może być mylony z innymi chorobami dermatologicznymi, w tym przede wszystkim z łuszczycą oraz bielactwem. Trudności w leczeniu łupieżu pstrego wynikają z dość dużej odporności,. jaką ta choroba wykazuje na farmakologię, a jednocześnie z silnej tendencji do nawrotów. Niestety, wiedza na temat przyczyn, przebiegu oraz leczenia łupieżu pstrego nadal jest raczej nikła. Tymczasem kluczowe znaczenie w przypadku tej choroby ma jak najszybsze postawienie prawidłowej diagnozy przez lekarza specjalistę dermatologa a następnie wdrożenie skutecznego leczenia. Im bardziej zaawansowane stadium rozwoju choroby, tym leczenie jest trudniejsze, trwa dłużej i daje gorsze rokowania.

Łupież pstry: przyczyny

Bezpośredni czynnik wyzwalajacy powstanie stanu chorobowego jest nadmierne namnażanie się drożdżaków z rodzin Malassezia globosa lub Malassezia furfur. Grzyby te bytują naturalnie na naszej skórze, odżywiając się łojem oraz naskórkiem. Jednak w określonych warunkach może dojść do nadmiernego rozrostu ich populacji, co skutkuje grzybiczym zakażeniem skóry.

Łupież pstry jest chorobą mogącą wynikac z wielu różnych przyczyn. Częściej występuje ona u osób młodych, w przypadku których na skutek naturalnych procesów zachodzących w organiźmie ma miejsce wzmożona praca gruczołów łojowych, a także u osób z tłusta cerę lub niektórymi innymi chorobami dermatologicznymi, w tym przede wszystkim łojotokowym zapaleniem skóry. Oprócz tego, do przyczyn występowania łupieżu pstrego zalicza się również takie czynniki, jak zaburzenia pracy gospodarki hormalnej(na przykład wskutek menopauzy lub przyjmowania niektórych rodzajów leków), ekspozycję na drażniące czynniki zewnętrzne, takie jak wiatr, promieniowanie UV, mróz czy wilgoć, miejscowe lub ogólne osłabienie odporności organizmu, nadmierną potliwość, nieprawidłową codzienną higienę ciała, zbyt tłustą i zbyt ubogą w witaminy dietę a także korzystanie z używek, w tym przede wszystkim z papierosów.

Objawy – białe i brązowe plamki na skórze po opalaniu się.

Najbardziej typowym objawem łupieżu pstrego jest pojawienie się charakterystycznych o plam o średnicy od 3 do 4 mm. Plamy mogą mieć barwę beżową, ciemnobeżową, brązową lub czerwoną. W początkowych stadiach rozwoju schorzenia plamy są wyraźnie odgraniczone od skóry niezmienionej chorobowo. W późniejszych stadiach może dochodzić do zlewania się plam, które w ten sposób zajmują coraz większy procent powierzchni ciała. Charakterystyczne dla plam występujących w przebiegu łupieżu pstrego jest to, że stają się ona wyraźniej widoczne latem oraz wiosną, kiedy skóra jest wystawiona na działanie promieni słonecznych. Wynika to z zahamowania procesów pigmentacji na obszarze miejsc zmienionych chorobowo.

Leczenie

Więcej o leczeniu łupieżu pstrego na stronie: http://zwalczlupiez.net.pl/lupiez-pstry/

Istnieją dwie podstawowe metody leczenia łupieżu pstrego: leczenie preparatami antygrzybiczymi o działaniu miejscowym oraz leczenie preparatami przeciwgrzybiczymi podawanymi doustnie. Dobór terapi każdorazowo zależy od decyzji lekarza dermatologa. Jednak leczenie łupieżu pstrego nie polega tylko i wyłącznie na farmakologii. Niezbędne jest również stosowanie dobrej jakości preparatów pielęgnacyjnych, nawilżajacych i oczyszczających( takich, jak na przykład dermokosmetyki Pityver), a także unikanie ekspozycji na drażniące czynniki, zmiana diety oraz całkowite odstawienie używek(przede wszystkim papierosów).