ŁYSIENIE BLIZNOWACIEJĄCE – PRZYCZYNY, OBJAWY, LECZENIE

CO TO JEST ŁYSIENIE BLIZNOWACIEJĄCE? Łysienie bliznowaciejące w populacji ludzkiej występuje bardzo rzadko, dotyczy zaledwie 3% ludności. Miano łysienia bliznowaciejącego odnosi się właściwie do zespołu chorób, związanych z obecnością blizny na skórze głowy. Zazwyczaj pojawia się też swędzenie i pieczenie, czasem rumień dookoła nowo powstałych „placków”. Trwała utrata włosów może powodować dyskomfort psychiczny, u osób dotkniętych schorzeniem, a zwłaszcza u kobiet i nastolatek. Choroba sama w sobie nie jest groźna, ale na ogół świadczy o ciężkich infekcjach bądź schorzeniach z autoagresji. Tak czy tak, tego rodzaju łysienia nie da się wyleczyć, bo niemożliwe jest odbudowanie zniszczonych mieszków włosowych. Można jedynie zahamować postęp łysienia, jeśli uda się trafnie rozpoznać przyczynę powstania i zlikwidować źródło, co wcale nie jest łatwe. Na ogół o łysieniu bliznowaciejącym można mówić dopiero wtedy, gdy mieszki włosowe na skórze nie są już widoczne, a skóra ewidentnie wygląda na chorobowo zmienioną – pokrywa ją tkanka łączna włóknista, wyglądająca zupełnie tak samo jak pourazowa blizna, jaką każdy z nas nosi w jakimś miejscu na swoim ciele. Niebanalna dolegliwość wymaga pilnej konsultacji z trychologiem i wdrożenia procesu leczenia.    

OBJAWY

Najpierw pojawia się swędzenie i pieczenie, a potem możemy zauważyć zaczerwienie skóry głowy. Mieszki włosowe w tej fazie są bardzo wrażliwe na dotyk (trichodynia). Potem zaczynają wypadać włosy, a w ich miejscu tworzą się charakterystyczne „łysinki”. Problem rozwija się najczęściej w okolicach skroni i czoła, ale nie wykluczone, że nie pojawi się też w okolicach zausznych, ciemieniowych czy potylicznych. Znane są też przypadki rozwoju choroby w miejscach łonowych, pachach i pachwinach. Uszkodzenie mieszków odbywa się przy pomocy autoreaktywnych limfocytów. Czynnikiem predysponującym do ich napływu jest obecność pasożytów. Kiedy obce ciała białka wkradną się do naszych komórek, układ odpornościowy działa natychmiast. Działa na ogół sprawnie i szybko, a więc nie ma się co dziwić, że natychmiastowo uwalnia substancje unieczynniające potencjalnego wroga. Pech chce, że właśnie te związki chemiczne, uszkadzają nie tylko bakterie, wirusy czy grzyby, ale również nas samych. Kiedy organizm uzna, że nasze ciało jest już bezpieczne, uwalnia inne substancje, które nakłaniają komórki tkanki łącznej włóknistej do utworzenia blizny. W efekcie zajęte zostają mieszki włosowe.

PRZYCZYNY

Przyczyną bezpośrednią powstania zapalenia jest stan zapalny, który opisano powyżej. Pośrednio do tego procesu przyczyniają się pasożyty: toczeń rumieniowaty czy liszaj płaski, urazy mechaniczne, choroby autoimmunologiczne.

LECZENIE

 Gdy już uda się rozpoznać chorobę, należy skupić się na analizie źródła. Nierzadko przyczyny choroby są bardzo trudne do rozpoznania. Należy jednak zdać sobie sprawę, że są one kluczowe w rozpoczęciu leczenia. Dlaczego? – Jeśli przyczyna będzie istniała nadal, nie spodziewajmy się, że nagle łysienie ustąpi. Aby ostatecznie rozprawić się z powodem łysienia musimy wykonać kilka specjalistycznych badań. Faktem jest, że badanie histopatologiczne nie jest nazbyt przydatne w diagnostyce, ponieważ nie do końca pozwoli nam prawidłowo rozpoznać typu nacieku, z jakim mamy do czynienia. Ratunkiem okazuje się być jednak trichoskop – dermatoskop z kamerą cyfrową, który pozwoli szybko i nieinwazyjnie wykonać badanie i rozpoznać przyczynę. Pozwala on także na obserwację postępów w leczeniu choroby.