Gronkowiec złocisty w gardle

Gronkowiec złocisty jest jedną z tych bakterii, które mogą powodować poważne dla zdrowia stany zapalne skóry, błon śluzowych czy narządów wewnętrznych. Jednocześnie uważa się, że co trzecia osoba jest nosicielem stałym bakterii, a 20-30% populacji staje się nosicielami czasowymi. Przy tak dużej grupie nosicieli zarażenie się bakterią nie stanowi większego problemu. Zwłaszcza, że gronkowiec złocisty w gardle jest właściwie powszechny.

Gdzie najczęściej można spotkać bakterie gronkowca?

U wielu osób gronkowiec znajduje się na skórze, gdzie nawet przy drobnych obrażeniach skóry może dojść do poważnych stanów zapalnych. Gronkowiec w gardle czy gronkowiec w nosie to kolejne miejsca, w których bakteria lubi przebywać. Bakterię można znaleźć także w otoczeniu pacjenta a nawet na nim samym.

Gronkowiec znajduje się na bieliźnie, można go również znaleźć na przyborach toaletowych czy przedmiotach, z których korzystają domownicy. Ich obecność nie jest szkodliwa dla zdrowego pacjenta, jednak u małych dzieci oraz u osób o osłabionej odporności gronkowiec złocisty w gardle, nosie czy na skórze może doprowadzić do różnych stanów zapalnych, wymagających leczenia antybiotykami czy lekami sterydowymi.

Gronkowiec w gardle – objawy i metody leczenia

Pierwszym objawem, kojarzącym się z zarażeniem się gronkowcem złocistym, jest nalot na gardle, który może dodatkowo utrudniać przełykanie. W wielu przypadkach o charakterze zmian chorobowych stwierdza lekarz, na podstawie wymazu z gardła. Jednak już samo stwierdzenie obecności bakterii nie przesądza o wyborze antybiotyków jako najskuteczniejszej formy leczenia. Wynika to z faktu, że dziecko po takiej kuracji może się wyleczyć z gronkowca, jednak w bardzo krótkim czasie będzie mieć ponownie kontakt z bakterią.

Czasem po leczeniu antybiotykiem pojawiają się w gardle bardziej inwazyjne rodzaje gronkowca, który może już być uodporniony na działanie antybiotyków, zatem całkowite wyleczenie może trwać zdecydowanie dłużej. Jeśli gronkowiec zaatakuje skórę, wówczas stosuje się także maści ze sterydami, które przyspieszają gojenie ropiejących ran czy okolic mieszków włosowych.

Kiedy leczenie gronkowca jest obowiązkowe?

Leczenie gronkowca to najczęściej leczenie objawowe i choć część rodziców domaga się, aby dziecko przeszło kurację zwalczającą bakterie, to nie zawsze jej skutki przynoszą spodziewany efekt. Często dochodzi do osłabienia systemu immunologicznego, co skutkuje ponownym zachorowaniem na gronkowca.

Leczenie antybiotykami jest natomiast wskazane w przypadku osób o osłabionej odporności, ale również przewlekle chorych, u których dodatkowy stan zapalny może mieć poważne konsekwencje. Do tej kategorii zalicza się także małe dzieci, które mają nie do końca wykształcony system obrony przed bakteriami.

Obowiązkowe leczenie powinni przejść także nosiciele stali gronkowca, którzy pracują na oddziałach chirurgicznych czy onkologicznych, oraz personel mający ciągły kontakt z małymi dziećmi, a więc pracownicy i opiekunowie dzieci w żłobkach i przedszkolach. Nieleczony stan zapalny, wywołany przez gronkowca, może się zamienić w zapalenie narządów wewnętrznych. Jednym z powikłań, z jakimi można mieć do czynienia przy niewłaściwym leczeniu gronkowca, jest przedostawanie się jego toksyn do krwi, a następnie atakowanie osłabionych narządów.

Jednym z istotnych elementów przy próbie wyleczenia gronkowca jest zmiana diety poprzez wzbogacenie jej o różne składniki mineralne oraz położenie większego nacisku na higienę. Częste mycie rąk oraz przyborów domowych czy pranie bielizny w wysokiej temperaturze pozwala na pozbycie się gronkowca z otoczenia.