Tasiemiec w kale

Człowiek może stać się żywicielem dla wielu pasożytów, a jednymi z najczęściej spotykanych i jednocześnie bardzo groźnych dla zdrowia są tasiemce, które wywołują tasiemczycę. To bardzo niebezpieczna choroba, więc przy pojawieniu się jakichkolwiek symptomów obecności tasiemca w organizmie należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Warto przy tym pamiętać, że tasiemiec w kale oznacza, że pasożyt żeruje już dłuższy czas w człowieku.

Jakie tasiemce pasożytują w człowieku?

Tak naprawdę wiele gatunków tasiemca zagraża ludziom, jednak najczęściej zdarza się, że będzie to tasiemiec uzbrojony, przyczepiający się do ścianek jelita z pomocą specjalnych haczyków, albo tasiemiec nieuzbrojony, który wykorzystuje przyssawki znajdujące się na główce do przyczepienia. Poza w pełni dojrzałymi tasiemcami, mogą również pasożytować larwy tasiemca uzbrojonego, czyli wągry i to niekoniecznie w jelicie, ale także mózgu, mięśniach bądź oczach.

W przypadku tasiemca nieuzbrojonego do zakażenia zazwyczaj dochodzi po zjedzeniu zainfekowanego mięsa wołowego, z kolei przy tasiemcu uzbrojonym winna jest w głównym stopniu wieprzowina. Warto też wspomnieć o niebezpieczeństwie związanym z jedzeniem surowych ryb, które mogą być zakażone bruzdogłowcem szerokim, natomiast tasiemcem bąblowcowym najłatwiej zarazić się poprzez kontakt z nieodrobaczonym psem, albo po konsumpcji nieumytych owoców leśnych.

Jak wykryć jaja tasiemca w kale?

Podstawą diagnostyki będzie badanie koproskopowe, czyli badanie kału, z tym że we wczesnym stadium tasiemczycy ani człony, ani też jaja tasiemca w kale nie są wykrywane. Fragmenty pasożyta, czyli tak zwane proglotydy, pojawiają się w stolcu dopiero po 2-3 miesiące po zarażeniu. Tyle czasu zajmuje rozwój larw tasiemca w narządach lub tkankach człowieka, natomiast razem z kałem są wydalane dojrzałe już człony tasiemca.

Jednak wczesne badanie i tak ma sens, ponieważ można znaleźć koproantygeny, a więc swoiste antygeny tasiemca, które potwierdzają diagnozę. Należy wspomnieć, że badania zazwyczaj przeprowadza się kiedy chory zauważa podczas wypróżniania się człony tasiemca w kale. Ma to związek z faktem, iż zainfekowanie tasiemcem nieuzbrojonym może nie dawać żadnych charakterystycznych objawów i dopiero po jakimś czasie osoba zakażona odkrywa problem. Jednocześnie tasiemczyca wiąże się niekiedy ze symptomami kojarzącymi się z zatruciem pokarmowym, a więc bólem brzucha, zaparciami bądź biegunką, nudnościami, utratą apetytu i ogólnym osłabieniem.

Tasiemiec w kale – dowód na zakażenie

Badanie stolca skupia się na poszukiwaniu zarówno członów, jak i jaj tasiemca, z tym że te ostatnie nie są wydalane systematycznie, ale okresowo. Oznacza to, że nawet jednorazowo ujemne badanie niekoniecznie musi oznaczać, iż pasożyt jest nieobecny w organizmie. Ponadto na postawie jaj nie można jednoznacznie określić rodzaju tasiemca i do tego niezbędne są człony. Rzadko, ale potwierdzenie znajdują przypadki, kiedy całkiem spore człony tasiemca w kale samodzielnie wychodzą na zewnątrz przez odbyt, jednak zazwyczaj będą to dość niewielkie elementy, które znacznie trudniej zauważyć.

Długa obecność tasiemca w organizmie prowadzi do niedokrwistości, niedożywienia i zaburzeń rozwoju fizycznego, więc odpowiednia diagnostyka staje się wstępem do podjęcia działań leczniczych. Chociaż niektórzy uważają, że jedzenie czosnku i kiszonej kapusty może pomóc w pozbyciu się pasożyta, to lepiej zdecydować się na konkretne leczenie farmakologiczne pod okiem lekarza. Pasożyt powinien zostać wydalony w ciągu dni od przyjmowania medykamentów, jednak przez około trzy miesiące od zakończenia kuracji należy obserwować, czy jaja bądź człony tasiemca w kale ponownie się nie pojawią. Kurację czasami trzeba powtórzyć.