Włośnica sina i zielona

Włośnica to choroba pasożytnicza, którą wywołuje włosień kręty. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez spożycie mięsa zawierającego larwy włośnia. Jak rozpoznać tę niebezpieczną chorobę i jak reagować, żeby nie narazić się na niebezpieczeństwo? Co wspólnego z włośnicą mają włośnica sina oraz włośnica zielona?

Włośnica – przyczyny

Włośnica to choroba, którą nie można się zarazić od innego człowieka. Jej rozwój wywołuje spożycie mięsa zawierającego larwy pasożyta o nazwie włosień kręty. Największe zagrożenie stanowi źle przygotowane i ugotowane mięso, w którym obróbka termiczna nie zdołała wybić groźnego dla ludzkiego zdrowia pasożyta. Larwa może wraz z mięsem dostać się do jelita cienkiego. Tam szybko się rozmnaża – 7-8 tygodni wystarcza, by w organizmie człowieka namnożyło się nawet 1500 larw. Włosień kręty przenika przez jelita i z krwią rozprzestrzenia się po całym organizmie, a po około dwóch tygodniach osiedla się w mięśniach prążkowanych, najczęściej w przeponie, rzadziej w mięśniach międzyżebrowych, w języku, krtani albo mięśniach grzbietu. Po osiedleniu się larwy, następuje proces tworzenia otoczki, a następnie jej wapnienia – dzięki temu wzmocnieniu pasożyt może przeżyć w ciele człowieka nawet 40 lat.

Włośnica choroba, która ma specyficzne objawy

Jak objawia się włośnica? Pierwsze objawy związane są z funkcjonowaniem układu pokarmowego i mogą nastąpić już następnego dnia po spożyciu zakażonego mięsa. Inne symptomy sugerujące włośnicę, pojawiają się później. Co powinno zaniepokoić?

Do najczęstszych objawów włośnicy zaliczają się:

• biegunka,
• nudności,
• wymioty,
• bóle brzucha,
• obrzęk powiek i twarzy,
• wykwity skóry,
• zmęczenie,
• wysoka gorączka,
• dreszcze,
• kaszel,
• bóle stawów i mięśni.

Im więcej larw rozwinęło się w organizmie, tym silniejsze są objawy. Jeśli w mięsie znajdowały się pojedyncze larwy, choroba może być trudna do wykrycia i objawić się dopiero po wielu latach.

Pierwsze symptomy włośnicy często bywają mylone z przeziębieniem, a zła diagnoza i brak odpowiedniego leczenia niosą zagrożenie dla zdrowia. Rozwijająca się choroba wywołuje problemy kardiologiczne i zaburzenia oddychania, a w najgorszych przypadkach może prowadzić nawet do śmierci.

Diagnoza i leczenie włośnicy

Choroba włośnica jest trudna do zdiagnozowania, w związku z czym wymaga zastosowania specjalistycznych badań, które pozwolą ustalić, czy to rzeczywiście larwy włośnia krętego są przyczyną niepokojących objawów. W celu diagnozy wykonuje się biopsję mięśnia, testy alergiczne skóry oraz odczyny serologiczne krwi.

Leczenie włośnicy jest skomplikowane i zawsze odbywa się w szpitalu, kierowane jest przez lekarza specjalistę. Nie można pozbyć się niebezpiecznych larw na własną rękę.

Jak uniknąć zakażenia włośnicą? Należy spożywać tylko mięso z pewnego źródła, unikać dziczyzny oraz niedogotowanych mięs i wędlin, zwłaszcza niepewnego pochodzenia.

Włośnica sina, włośnica zielona – czym są?

Włośnica często bywa mylona z określanymi również nazwą włośnica trawami. Włośnica sina to nic innego jak ciepłolubna trawa, która popularnie uważana jest za chwast zagrażający uprawom i intensywnie zwalczany. Podobnie rzecz ma się z włośnicą zieloną – ta również nie ma nic wspólnego z niebezpieczną chorobą, przenoszoną przez larwy włośnia krętego, to zielona trawa, która przez człowieka traktowana jest jako chwast. Podobne nazewnictwo to zbieg okoliczności – larwy włośnia krętego dostają się do organizmu człowieka przez mięso, nie są przenoszone przez trawy, które nie stanowią niebezpieczeństwa dla człowieka.